Deze woorden heb ik de laatste dagen nu al een paar keer gebruikt en nu pas dring ik tot de kern van de boodschap door. Dit is zoals ik het verwoord heb:

"Mijn pen draait overuren. Maar die heeft dan ook geduldig op mij zitten/liggen wachten net zoals het papier waarop ik dit schrijf (mijn geschreven dagboek e.d.) geduldig zal zijn op het moment dat een ander het wil en kan lezen, wetende dat geen woord of betekenis ervan verloren zal gaan voor diegene die geduld betracht."

Wat kan ik hier nu nog aan toevoegen, daarom is papier dus geduldig. En dat is nu ook precies de reden waarom ik verschillende dingen 'ouderwets' aan een 'stuk papier' toevertrouw. Ik heb er niet eens over hoeven nadenken waarom ik de gedachten voor mijn boek (mijn nu niet meer geheime liefde, het schrijven van een boek) doelbewust op papier schrijf en niet elektronisch in digitale vorm vastleg. Nu na vele duizenden jaren zijn wij nog steeds in staat om te lezen wat er ooit geschreven is. Toegegeven er is soms enig puzzelwerk aan vooraf gegaan maar toch waren de woorden en uitdrukkingen vanaf het begin zichtbaar. We begrepen dan de content nog niet, maar dat er iets 'gezegd' werd was van meet-af-aan duidelijk.

De digitale wereld, hoezeer ik hem ook waardeer en gebruik, heeft nog niet hetzelfde 'track record' als papier wel heeft. Sterker nog, ik heb niet zo'n vertrouwen in de duurzaamheid van dit digitale tijdperk. Wie gebruikt nu nog de oude floppy's. Ze zijn pas een paar jaar oud en nu al worden ze door niemand meer gelezen. Niemand is zelfs meer in staat om ze te lezen. De 'ouderwetse' floppy-drives zijn er niet meer. Met de beste wil van de wereld kan je er niks meer uithalen. Als je dit vergelijkt met een geschreven tekst, die is altijd zichtbaar. Verweert, verscheurt, bevlekt het maakt niet uit, je snapt direct er is een boodschap voor mij achtergelaten en zo je dat al niet direct zo ervaart, het papier wacht geduldig totdat jouw moment ervoor wel gekomen is. Prachtig toch.