De laatste dagen merk ik dat ik weer hyper ben. Na een poos van veel zelfreflectie en ontspanning volgt er bij mij steevast een periode waarin ik mijn gedachten (moet)verdrink(en) met druk bezig zijn. Het is een vreemd gevoel van binnen. Heel onrustig en gedachten komen dan als onwelkome gasten plots opdraven. Ik schrik er zelfs van en heb vervolgens moeite om de gedachten letterlijk van me af te schudden.

Die periodes van onrust duren ook heel langer, veel langer in elk geval dan de momenten van rust. De activiteiten dienen dan als medicijn, al is concentratie dan ontzettend moeilijk en ver te zoeken. Het schrijven van deze tekst gaat me ook beduidend moeilijker af dan een paar dagen geleden. Ging het toen vloeiend en vanzelf, nu moet ik me er echt toe aanzetten om een paar letters op 'papier' te krijgen. Toch dwing ik me er nu maar eens toe om die hakkelende gedachten toch maar eens vast te leggen. Je weet maar nooit waar het goed voor is.

Mijn geest is dwalende en naarstig op zoek naar rust die het nergens kan vinden. Ook 's nachts draven de gedachten maar door. Het is alsof ik constant wakende ben. Enige verlichting moet dan komen van het nadenken over hoe ik de voorhanden liggende 'probleemstellingen' ga oplossen. Deze problemen vloeien voort uit de activiteiten die ik onderneem om 'rust' te vinden. Het klinkt tegenstrijdig en is het ook, mijn hele lichaam is in strijd en zo ook mijn geest en zo lopen ze ook elkaar voor de voeten. Al met al geen fijn gevoel.

Eens kijken of ik er de komende dagen meer grip op kan krijgen.