Het modern en maatschappelijk probleem:
- Wie zijn wij?
- Waar gaan we naartoe?
- Wat moet ik doen?
- Hoe kan ik kiezen wat ik wil?
Het antwoord zit in onszelf, we moeten het alleen daar zien te vinden!
De huidige maatschappij laat geen ruimte tot zelfontplooiing, alles moet voldoen aan een norm die vooral statistisch is vastgesteld. Standaard verweer is, ik wil wel maar kan niet want ... mijn omgeving/ omstandigheden laten dat niet toe. De sociale orde vereist succes, carrière, net als alle voorgangers die succes behaald hebben, c.q. 'rijkdom' vergaard hebben.
Echter rijkdom, c.q. maatschappelijk gewin gaat ten koste van het individu, het recht tot zelfontplooiing. De paradox van de huidige maatschappij is dat de individuele ontplooiing gewaardeerd, beoordeeld wordt aan de hand van enkele 'succes' verhalen, c.q. het is norm wat anderen bereikt hebben terwijl de kracht juist in het onderscheid en het individu ligt. M.a.w. individu is niet wat anderen bereikt hebben kunnen. De kracht zit in jezelf en daar is geen norm voor. Dat is de enige rechtvaardige norm die het individu het individu laat zijn.
Opnieuw de paradox: het individu is wat maatschappelijk aanvaardbaar is. Het is aan het collectief wie je zelf mag zijn en dat is dus niet het individu. Daartegenover staat dat het individu zonder het collectief niet kan bestaan, c.q. geen overlevingskansen heeft.
Geduld, respect en rechtvaardigheid moeten verlichting brengen in dit spanningsveld en begint met het onderscheid maken en vervolgens dit onderscheid respecteren en zien als de 'verbindende factor'. M.a.w. als je het onderscheid ziet en respecteert, laat je ruimte voor de anderen en respecteer je dus ook het (collectief) individu en dat geplaatst in collectief verband geeft een 'harmonisch' geheel en daarmee elke 'noot' zijn plek.
