Als (volwassen) Indigo kind kan ik nu makkelijk bevestigen dat het niet makkelijk is om een Indigo kind groot te brengen. Ik kan me de frustratie die ik mijn omgeving en vooral mijn ouders en later ook mijn eigen gezin bezorgd heb en nog steeds bezorg heel goed voorstellen.

Het feit dat ik vaak een andere invalshoek kies voor een 'probleem' of 'vraag' veroorzaakt de nodige (spraak)verwarring in mijn omgeving. Net als de kleine prins, zal ik niet rusten voordat een vraag voldoende is beantwoord en zal ik op het onderwerp blijven terugkomen tot vervelens toe. Het kan even naar de achtergrond verdwijnen om dagen later in alle hevigheid weer tevoorschijn te komen. Je lijkt er niet aan te kunnen ontkomen...

Gelukkig kan ik stellen dat Indigo Kinderen niet ziek zijn, geen hersenletsel of een andere enge psychische stoornis hebben. Hun anders zijn zal zeker sporen achterlaten, maar als ik vanuit mezelf mag praten heb ik al voldoende aan het begrip en geduld hiervoor.

Mijn devies is dan ook, accepteer om te beginnen dat je kind gewoon anders is of anders kan zijn dan zoals jezelf denkt te zijn. Hieraan is niks verkeerd maar het schept wel de nodige ruimte voor persoonlijke ontwikkeling zonder spanning of verwachtingen waaraan toch niet voldaan kan worden. Zodra je kind niet meer aan een of ander keurmerk hoeft te voldoen straal je als ouder ook meer rust en vertrouwen uit en dat is precies wat je kind nodig heeft. Geen hocus pocus, maar gewoon heel veel liefde en begrip.

Indigo kinderen hoeven niet terechtgewezen te worden. Gewoon uitleggen dat je bepaald gedrag niet leuk vindt is meestal voldoende. Praat en denk vanuit jezelf als je je kind toespreekt en laat de rest voor wat het is. Het zal zich toch niet herkennen in wat 'anderen' doen of vinden. Het is wel gevoelig voor jouw beleving, jouw gemoedstoestand en zal, net zoals elk kind eigenlijk, er alles aan doen om het naar je zin te maken. Gun het kind af en toe zijn uitspatting en moraliseer het niet te vlug, zeker niet voordat je het zelf helemaal begrepen hebt. Geef het ook tijd, want je kind zal alles wat je doet en zegt analyseren en reflecteren om daaruit conclusies voor de toekomst trekken. Zelfreflectie zit diepgeworteld en het 'goed' willen doen zal uiteindelijk altijd overwinnen.